Is Damaged van Lucas Schulz jouw favoriet? Het is helaas niet meer mogelijk om te stemmen
Over de inzending
Op het schilderij zie je dat alles heel ordelijk is. Je ziet veel rechte lijnen. Wat ik daar in zie is een drang naar orde, een gevoel willen hebben van veiligheid. Toen ik langer begon te kijken naar het schilderij, merkte ik ook op dat de muren op sommige plekken beschadigd waren geraakt. Ik begon dit op mezelf te betrekken. Ik ben in het verleden verraadden door mensen waarvan ik dacht dat ze m'n vrienden waren. Ik probeerde de meeste mensen toen buiten te sluiten, omdat ik niet meer wist wie ik kon vertrouwen. Net zoals hoe mensen vroeger kastelen bouwden om anderen buiten te houden. Zoiets begon ik te zien in dit schilderij, iemand die anderen buiten probeert te houden. Op het eerste ogenblik zie je de beschadigingen niet, maar als je langer blijft kijken naar de muur begin je het te zien. Zo werkt het ook bij mensen, waarvan je bepaalde aspecten pas op begint te merken als je ze langer kent. Vervolgens zie je ook door een opening in de muur een andere muur er achter. Dat doet mij denken aan hoe mensen soms proberen alles van hunzelf te verbergen, maar niet alles kun je verbergen. Misschien lukt het wel in het begin, maar na een tijdje gaan mensen wat meer opmerken. Ik heb het zelf meegemaakt.
Waar het eigenlijk op neerkomt is dat ik iets menselijks heb kunnen zien in een muur. Op het eerste ogenblik merk je deze dingen niet op, maar als je er lang genoeg naar kijkt dan zie je meer dan eerst, terwijl er niks is veranderd aan het schilderij. Ik zie er best wat trieste dingen in, maar verdriet is iets menselijks, en heel buitengewoon. Henk Helmantel wilt met dit schilderij laten zien dat iets buitengewoons heel mooi kan zijn. Met de laatste zin in dit nummer wil ik laten zien dat, ook al zijn mensen beschadigd door anderen in hun verleden, ze zijn nog steeds waardevol en ze verdienen goeie dingen, net zoals hoe deze muur het verdiende om geschilderd te worden.
Mijn grote dank aan Rogier Lumalessil voor zijn hulp op de piano. Ik heb het nummer zelf geschreven en zelf de akkoorden gekozen, maar hij heeft het op een prachtige manier gespeeld. Ik vind dat ik hem wel effe moet vermelden (met zijn toestemming), omdat hij mij heeft geholpen.
Waar het eigenlijk op neerkomt is dat ik iets menselijks heb kunnen zien in een muur. Op het eerste ogenblik merk je deze dingen niet op, maar als je er lang genoeg naar kijkt dan zie je meer dan eerst, terwijl er niks is veranderd aan het schilderij. Ik zie er best wat trieste dingen in, maar verdriet is iets menselijks, en heel buitengewoon. Henk Helmantel wilt met dit schilderij laten zien dat iets buitengewoons heel mooi kan zijn. Met de laatste zin in dit nummer wil ik laten zien dat, ook al zijn mensen beschadigd door anderen in hun verleden, ze zijn nog steeds waardevol en ze verdienen goeie dingen, net zoals hoe deze muur het verdiende om geschilderd te worden.
Mijn grote dank aan Rogier Lumalessil voor zijn hulp op de piano. Ik heb het nummer zelf geschreven en zelf de akkoorden gekozen, maar hij heeft het op een prachtige manier gespeeld. Ik vind dat ik hem wel effe moet vermelden (met zijn toestemming), omdat hij mij heeft geholpen.
Informatie over het kunstwerk
Dit zie je
Een klein stukje van de binnenmuur van de typische middeleeuwse waterburcht Ammersoyen. Je ziet een witgekalkte wand waarin allerlei beschadigingen zitten. Onderaan loopt helemaal van links naar rechts een gemetseld bankje. De bakstenen zijn zwart met een beetje een groenzweem en sommige stenen zijn eveneens beschadigd. Links ligt op de bank een dun, rood kussen. Het lijkt wel wat op een tuinstoelkussen. Bij het kussen zit in de dikke muur een nis waardoor je naar buiten kunt kijken. Je ziet dan een muur van rode bakstenen. De nis is smal. Misschien was het ooit een schietgat. Aan de rechterkant zit ook een nis in de muur. Die is wat kleiner en iets minder diep. Je kunt er niet doorheen kijken. Het is een soort vakje, in de vorm van een huis. Iets boven het midden van het schilderij hangt horizontaal een oude, houten ladder aan twee metalen steunen die in de muur zijn geschroefd. De ladder mist één sport en is linksonder gerepareerd met een stuk metaal in ongeveer dezelfde kleur als de ladder.
Het verhaal achter dit kunstwerk
Henk Helmantel laat weten: Bij ieder bezoek aan het kasteel Ammersoyen, in het Gelderse Ammerzoden word ik gefascineerd door de binnenmuur aan de oostzijde van de tweede poort. Wat een mooi, abstract spel van lijnen, vlakken en vormen! Een rood kussen op de stenen bank, een doorkijkje naar een van de torens, een houten ladder tegen de muur, waarvan één sport mist en dat alles tegen een licht beschadigde witte kalkmuur. Hoe iets heel gewoons buitengewoon prachtig kan zijn. Kortom, een schilderij waard!
Waarom gekozen voor Art Rocks
Henk Helmantel koos dit werk zelf uit voor de Art Rocks-competitie, als ‘tegenhanger’ voor zijn schilderij Het meest Hollandse stilleven dat ook meedoet aan de wedstrijd. Hij wil iedereen er even bij stil laten staan dat iets heel gewoons prachtig kan zijn.
Over de kunstenaar
Henk Helmantel is in 1945 in Westeremden geboren. Hij woont nog steeds in dat dorpje. Zijn vader was tuinder en in het gezin Helmantel speelde geloof een belangrijke rol. Voor Henk is geloof nog steeds erg belangrijk. Van 1961 tot 1965 studeert hij aan Academie Minerva in Groningen.
Vanaf 1967 vestigt Helmantel zich als zelfstandig kunstenaar die met grote precisie stillevens en kerkinterieurs schildert. Zijn inspiratie haalt hij vooral uit het werk van17de-eeuwse Hollandse meesters, zoals Rembrandt, Johannes Vermeer, Pieter Saenredam en Adriaen Coorte, maar ook moderne kunstenaars als Jan Mankes, Floris Verster, Dick Ket en Piet Mondriaan spreken hem aan.
In de jaren ’80 neemt hij meer afstand van de fijnschildertechniek en de enorm gedetailleerde stofuitdrukking. Zijn schildertoets wordt zichtbaar en het kleurenpalet wordt gedurfder en warmer. Ook het formaat van zijn schilderijen verandert: Henk kiest steeds vaker voor grotere panelen. Er is een verandering in de manier waarop hij omgaat met de voorwerpen op zijn stillevens. Zij worden steeds meer een onderdeel van een spel waarin vlakverdeling en horizontale, verticale en diagonale lijnen het concept van het schilderij vormen. De opzet wordt soberder en neigt soms bijna naar abstractie.
"In de derde (en meestal laatste) laag zal de atmosfeer meer in het schilderij komen. En dat is heel belangrijk, want zonder die sfeer is het eigenlijk geen interessant schilderij.
Ik ben zelf ook nog steeds benieuwd of het een echt spannend schilderij wordt." - Henk Helmantel
Tags
Interieur Kasteel Verstilling Antiek Vergankelijkheid Reparatie Licht Stofuitdrukking DoorkijkjeMeer informatie